Printversie (PDF)

De grote lijn in dit nieuwe tiental jaren zou mogen zijn: “Ik worstel en kom boven” en ook: “De sfeer in het koor is er een van warmte en respect voor elkaar, dat was zo en dat blijft zo”. In de loop van dit verhaal zal dit duidelijk gaan blijken.

Het geworstel heeft veel met het ledental te maken: bepaalde koorwerken kunnen niet uitgevoerd worden omdat er te weinig zangers per stemgroep zijn. Mooie concerten, waarmee Nieuw Leven zich zo graag zou presenteren, kunnen domweg niet bekostigd worden. Wél gaat de Gemeente Heiloo bijspringen met subsidie, en dat gaat heel veel schelen. De voorzitter, mevrouw Zegers-Huberts, speelt een heel belangrijke rol bij dat uiteindelijke ‘boven komen’ na al het worstelen. Die indruk krijg ik tenminste als ik zo in al die oude paperassen zit te lezen. Zij benadrukt bij iedere vergadering dat de leden allemaal gespitst moeten zijn op het vinden van nieuwe leden. Zij zoekt de publiciteit. Zij bemoeit zich persoonlijk met alles wat met de financiën te maken heeft, ook met het opstellen van de begrotingen. Het duurt wel enkele jaren, en zij heeft ongetwijfeld een actief en prettig bestuur naast zich, maar gelukkig: er wordt in deze periode duidelijk een stijgende lijn zichtbaar. Het ledental gaat weer groeien; het koor kweekt zelfs een financiële reserve. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst!

Dat het een tumultueus tiental jaren is, mag uit het volgende lijstje blijken:
1967: Dhr. Tel bedankt als dirigent Kinderkoor; Hans Spruijt volgt hem op
1971: Piet Groot neemt afscheid als dirigent; Pieter-Jan Olthof neemt zijn taak over
1972: Pieter-Jan Olthof treedt af. Hij wordt opgevolgd door dirigent Piet de Reuver
1973: Kinderkoor wordt opgeheven; te weinig leden
1974: Er wordt uniforme koorkleding aangeschaft na héél veel discussie!

Een aantal zaken zijn leuk om wat nader te bekijken:

Het Kinderkoor zet in 1967 weer een heel mooie kinder-operette op de planken.
‘De pruik van de Koning’
wordt opgevoerd in de toneelzaal van De Rustende Jager.

 

 

Ballet en dansen:  Mw E. Bijlsma
Muzikale leiding:  C.M. Tel
Regie: J. Lammers
Kostuums:  Dames van Nieuw Leven
Grimes: J.H. Olthof

 

 

Er is een mooi programmaboekje bewaard, waar ook nog de rolverdeling in vermeld wordt van de solisten: Rita Borst was de Koning; Greetje Klaasse was Prinses; Marian Sombroek was een Prins uit een naburig land; Els Hermans was de Schatmeester en Ada Stet de Hoofdman van de kabouters. De koorpartijen werden gezongen door groepjes kinderen die de Hofhouding vormden, Kamermeisjes en Huisknechten, Lijfwachten van de Koning, Kabouters en Rovers.

Na deze uitvoering in 1967 nam de muzikaal leider, de heer Tel, afscheid; hij werd opgevolgd door Hans Spruijt. Deze leidde nog verschillende opererettes, waar ook nog veel foto’s van bewaard zijn. Toch liep de belangstelling van de kinderen om mee te doen zodanig terug, dat het kinderkoor in 1973 definitief werd opgeheven.

In 1967 werd de nieuwgebouwde Moeder Gods kerk in gebruik genomen. Nieuw Leven zong daar een openingsconcert, begeleid door orgel en orkest. Later zou de Moeder Gods kerk geregeld een concertzaal voor Nieuw Leven zijn; dat was echter de eerste jaren na 1967 nog niet het geval.

In 1968 vierde Piet Groot zijn jubileum ’40 jaar Toonkunstenaar’. Er kwam een concert van het koor samen met het kinderkoor in de Moeder Gods kerk. O.a het Magnificat van J.S.Bach en het Gloria van Vivaldi klinkt daar. Piet Groot, de solisten, de kinderen en het koor krijgen een schitterende recensie:

 

 

 

In 1970 werd het vijf en twintig jarig bestaan van Nieuw Leven uitgebreid gevierd.

 

Naast een meer officiële receptie is er ook een geslaagde feestavond voor de koorleden en hun partners, zoals wel uit de plakboeken blijkt!

   

Ter gelegenheid van het lustrum is ook een grote koorfoto gemaakt tijdens een repetitie in het Bruno-gebouw. Bijna alle namen zijn bekend; misschien kunt u nog één of meer vraagtekentjes invullen? (Klik op de foto voor een vergroting.)

1e rij vooraan v.l.n.r.
Jaap Ursem, Jan Scholten, mw. Bakker-Raves, mw. De Graaf, Annie van der Velden, Kees Velzeboer, Catr. Rozing(Zr. Rozing), mw. Zegers, dirigent Piet Groot, mw. Zuiderduin, Co Burgering, Aat Spaan, Jo van Tongeren, mw. Groot (echtgenote van de dirigent) op de hoek.
2e rij v.l.n.r.
Mw. Bakker, mw. Molenaar, Piet-Hein en Wilbert Groot (zonen van de dirigent), mw. Groot, Annie Wester, ?, mw. Lazes, Jo Merks, Hans Dekker, ?, ?, mw. Mulder, Zr. v.d. Juliaantjes, mw. v.d. Berg, dochter van mw. v.d. Berg, Zr. Lidwina, mw. Rood, ?, Truus v.d. Maat, mw Kooiker.
3e rij v.l.n.r.
Mw. Kingma, Leny Verver, Zr. v.d. Juliaantjes, ?, mw. Admiraal, Rina Verver, Gré Kaay, Bets Jonker, Corry Schouten, dochter van mw. v.d. Berg, ?, Kathy Loos, Afie Ursem, Hannie Zoon, Jo Admiraal
Achterste rij heren, v.l.n.r.
Dhr. Wildenburg, Gerard Zuiderduin, Nico Veerkamp, Gerard Visser, Cor Zoon, Piet Schouten, Jos Overtoom, Ben Dekker, Bertus Nijman, dhr. Liefting

De tijd gaat verder. De animo om mee te doen aan concoursen is tanende, zowel bij de dirigent als bij het koor. Het uitvoeren van concerten heeft de voorkeur. Tot ieders genoegen wordt in 1971 dan ook het besluit genomen om nogmaals ‘Die Jahreszeiten’ ten gehore te brengen in 1972. De eerste uitvoering was in 1957, dus een aantal koorleden heeft de muziek nog wel in het geheugen.

Echter: tijdens de jaarvergadering eind augustus 1971 kondigt mw Zegers aan dat dhr Piet Groot zijn functie als dirigent van Nieuw Leven gaat neerleggen. Piet Groot bekent dat hij met weemoed afscheid neemt, maar zijn besluit staat vast…. Natuurlijk worden vele dankwoorden gesproken na 26 jaren van een zo harmonieuze samenwerking!

De voorzitter heeft Pieter-Jan Olthof bereid gevonden met het koor de repetities voor ‘Die Jahreszeiten’ voort te zetten. Het wordt wennen aan een nieuwe dirigent.

Zijn dirigentschap bij Nieuw Leven is van korte duur. In 1972, contracteert het bestuur Piet de Reuver als zijn opvolger. Als dirigent is Piet de Reuver een veelzijdig man die zijn hart verpand heeft aan het opera-repertoire. Dat blijkt direct al uit het eerste concert dat hij met Nieuw Leven voorbereidt om dat in 1973 ten gehore te brengen: een concertante uitvoering van La Traviata van Guiseppe Verdi. Een lichtvoetig commentaar uit het koor zelf blikt enkele jaren later op de volgende wijze hierop terug: “Het koor brak zijn tong maar het Amsterdams Promenade Orkest speelde goed.”

De jonge Piet de Reuver brengt leven in de brouwerij. Elders op deze website is bij de uitgevoerde werken te lezen hoe hij in zijn concerten het bij Nieuw Leven meer vertrouwde repertoire afwisselt met de operaklanken. Het koor is met hem ook nog al eens op reis, onder andere in 1973, ’74 en ’75 naar het Concertgebouw in Amsterdam. Niet om daar te luisteren, maar om daar zelf te zingen samen met andere koren die alle door Piet worden gedirigeerd. De plakboeken getuigen daarvan met een ingeplakt Herinneringsvaantje uit ’74 en een Programmablad uit ’75. Ook is er een prachtige overzichtsfoto waar de dames van Nieuw Leven duidelijk te onderscheiden zijn door de lange witte mouwen van hun witte blouses onder de zwarte overgooier. Hier eerst de foto:

In deze tijd is er dus eindelijk een beslissing genomen over de uniforme koorkleding voor de dames. Vlak na de oorlog waren er geen afspraken over de kleding. In daarop volgende jaren hulden de dames zich in ‘kort zwart’, ieder zocht in de eigen garderobe een zwarte outfit bij elkaar. Maar in de jaren tussen ’70 en’74 liep de discussie over uniforme koorkleding hoog op. Steeds weer werd het voorstel daartoe in de ledenvergaderingen afgestemd, waarbij het financiële aspect een belangrijk argument was. Maar het koor zat duidelijk in de lift. Het ledental was aangegroeid tot 70 leden; financieel was er wat meer ruimte. Men timmerde aan de weg, trok belangstelling én trok volle zalen. En eindelijk werd dus de beslissing genomen: het koor wilde zich goed presenteren en de dames zouden voortaan gekleed gaan in een zelf-vervaardigde zwarte overgooier, waaronder een witte blouse met kleine zwarte stippeltjes en lange mouw. De heren in donker kostuum en wit overhemd, dat had nooit problemen gegeven…..

 

1985 Lies Vendel in het koor 1991 Sien achter de bestuurstafel Sien Kaandorp en Lies Vendel Zij werden resp. in 1973 en 1974 lid van het koor en hier vertellen zij wat over hun ervaringen in die eerste jaren. Lies heeft ook al in 1972 ‘Die Jahreszeiten’ bij Pieter Jan Olthof meegezongen. Zij moest wel erg wennen aan het ‘Oratorium zingen’, en de dirigent was behoorlijk streng! Maar in 1974 wordt zij toch definitief lid van het koor. Sien en Lies zijn in die tijd nieuwkomers in Heiloo. Zij zingen allebei graag. En dan hoor je uit  familiekring of van de nieuwe kennissen in je omgeving dat er hier zo’n groot klassiek koor bestaat. Als zij zich aanmelden is het best levendig op het koor. Piet de Reuver is dan nog ‘nieuw’ als dirigent, een leuke en joviale man. Hij hoort zichzelf graag praten, maar dat wordt hem wel vergeven omdat zijn repetities qua muziek goed en leerzaam zijn. Lies zegt: het ging toch wel heel anders dan nu. Zo’n repetitie avond was puur om het stuk te leren, want thuis oefenen was er eigenlijk niet bij. Bandjes, CD’s en computer hadden we niet. Sien vertelt dat Piet’s uitleg van het notenschrift voor haar heel belangrijk is geweest; bladmuziek was in de toekomst geen geheimschrift meer! Het koor was met deze dirigent ook wel eens op stap. Hoogtepunt was natuurlijk het zingen in het Concertgebouw in Amsterdam, samen met de andere koren die onder leiding van Piet de Reuver stonden. De koren werden daar begeleid door de Tram Harmonie uit Amsterdam. Het was wel duidelijk dat Piet een voorkeur voor opera had, daar werd door de koorleden verschillend over gedacht. De stemming op het koor was altijd actief en gezellig. Naschrift: Dat Lies en Sien het naar hun zin hadden bij Nieuw Leven, hebben zij in al die jaren duidelijk laten blijken door hun inzet voor het koor. Zowel in het bestuur als bij heel veelsoortige bijkomende klussen!

In 1975 werd het 30-jarig bestaan gevierd met een Bel Canto concert met aria’s en koorwerken uit opera’s en operettes. U kunt het programma en één van de recensies bekijken. De Moeder Gods kerk was stampvol, en bij het slotapplaus stond men op de banken om niets van de huldiging van koor en orkest te missen!

Caroline van Hemert

Een enthousiaste happening, het koor bestaat nu 30 jaar!

In het volgende hoofdstuk zullen we zien hoe de jaren 1975 tot 1985 verlopen…

-> Lees verder 1975 – 1985