Printversie (PDF)

10 JAAR JONG.

De oprichtingsvergadering van “Een Gemengde R.K. Zangvereniging” werd gehouden op 28 augustus 1945 in Café Morsch bij het Station Heiloo. De initiatiefnemers waren Herman Groot, Henk Ursem, Dorus Rozing en Gerard Zuiderduin. Zij hadden de heer Piet Groot uit Krommenie bereid gevonden om als dirigent het toekomstige koor te gaan leiden. Piet Groot werd de ‘Directeur’, zo heette dat in die tijd.
De heren konden rekenen op veel belangstelling voor hun plannen, want tijdens de oorlog was het Heilooër koor “Zang en Vriendschap” ter ziele gegaan. En de oud-leden daarvan stonden in de nieuwe tijd die nu na de oorlog was aangebroken als het ware te trappelen om weer te gaan zingen. Zodoende kon het nieuwe koor direct met 65 leden van start, 47 dames en 18 heren. Er moest een naam voor het koor gekozen worden, de leden moesten daar maar eens over nadenken.

In die eerste vergadering werden spijkers met koppen geslagen: Herman Groot werd tot voorzitter gekozen. Er kwamen ook twee dames in het bestuur. En dan de inkomsten: inleggeld Fl.1,–; de contributie bedroeg 30 cent per week; de onkosten van een uitvoering werden gedekt doordat de leden vooraf langs de huizen programma’s verkochten; verder geen toegangsprijs. Er werden donateurs gezocht voor Fl. 1,50 per jaar.

Tijdens de tweede vergadering werd vanuit de leden o.a. de naam “Nieuw Leven” voorgesteld door Zuster van Helsdingen. Die naam vond bijval. “Nieuw Leven“, een nieuw begin, dat werd het dus. Vol optimisme ging men aan de slag met het instuderen van liederen voor het eerstkomende concours in 1946. Ook kwam er ieder jaar een concert speciaal voor de donateurs. Omdat het een Rooms Katholiek koor was, zong het koor af en toe in de Willibrorduskerk in Heiloo bij speciale gelegenheden.

Concoursen. De concoursen waren heel belangrijk. Zij werden georganiseerd door de R.K. Zangbond, waarbij het koor zich aangesloten had. Zij werden gehouden in Amsterdam, of georganiseerd door een van de deelnemende koren elders in Noord- of Zuid Holland. Er was een verplicht werk dat ten gehore gebracht moest worden, en een werk naar eigen keuze. Een vak-jury beoordeelde de prestaties met behulp van een punten telling. Veel van deze jury-rapporten zitten nog in het archief. Het eerste concours waaraan ons koor mee deed, was in Krasnapolsky in Amsterdam. Teksten en Sanctus-partituur zijn ook nog bewaard gebleven. Nieuw Leven behaalde daar de 2e prijs. In daaropvolgende jaren werd ook meerdere keren een 1e prijs veroverd, heel leuk. Men was behoorlijk eerzuchtig, en er werd hard gewerkt, voorafgaand aan zo’n concours!

We naderen inmiddels het jaar 1950. Het eerste lustrum zou gevierd worden! Afgesproken werd dat Nieuw Leven nu het concours zou organiseren in Heiloo. Men mocht daarbij de accomodaties van de Willibrordus Stichting gebruiken. Er is een programmaboekje van bewaard gebleven. Het is leuk om het voorwoord van burgemeester Kalff te lezen en het voorwoord van Pastoor van Muijen. Als klap op de vuurpijl wonnen de zangers en zangeressen van Nieuw Leven de 1e prijs in de “Afdeling Uitmuntendheid Gemengde koren”!

Het is een plezier om de notulen van de ledenvergadering in 1950 te lezen: Er worden plannen gemaakt voor de viering van het eerste lustrum, terwijl “de dames koffie en, ter gelegenheid van dit feest, een gevulde koek uitdelen”. Het voorstel om met het hele koor een opera te bezoeken wordt aangenomen. Evenals het voorstel om de voorzitter een echte voorzittershamer te geven i.p.v. de oude deurknop die tot dan toe dienst deed! Naast een serieus werkend koor, is het kennelijk altijd ook een echt gezellig koor geweest, dat een gelegenheid om iets te vieren niet aan zich voorbij liet gaan. Iets lekkers erbij, rokertjes op tafel….enz.
Aan de hierboven staande zwart-wit foto van het concours is te zien dat de dames er vast heel fleurig uitzagen, maar dat er nog geen uniforme kleding was. Dat daar wel over werd nagedacht, daarvan getuigt een tekening: Ontwerp koorkleding en die ik u niet wil onthouden.

Wie was directeur/dirigent Piet Groot?

Repertoire, wat werd er nu eigenlijk gezongen in die jaren?

Waar speelden repetities en concerten zich af?

Hoe zat het met de kinderkoren in de eerste jaren van Nieuw Leven?

Het antwoord op deze vragen volgt hier onder………

 

 

Wie was dirigent Piet Groot?

Toen hij in 1945 werd uitgenodigd om de muzikale leiding van Nieuw Leven op zich te nemen, had hij in Noord Holland al de nodige bekendheid. Zoals eerder vermeld werd hij tot in 1948 ‘directeur’ genoemd.

Piet Groot was een gewaardeerde dirigent. Meermalen is in de notulen van de jaarlijkse ledenvergaderingen te lezen dat hij ook met veel interesse aan de vergadering deelnam. Bij de concoursen leefde hij intens met het koor mee. Hij wist te inspireren, maar ook gerust te stellen als de generale een beetje in de soep liep. Nadat hij in 1945 in Heiloo was aangesteld bij Nieuw Leven, is hij in 1946 ook in Heiloo komen wonen. In ons gebied van Noord-Holland (Bergen, St. Pancras, Heerhugowaard, Zaandam) was hij zeer actief zowel als koordirigent als in het onderwijs. Voor de Volksmuziekschool in Heiloo was hij als directeur gedurende vele jaren van groot belang.

In 1954 werd een concert gegeven ter gelegenheid van zijn zilveren jubileum als musicus. Piet Groot was toen bijna 9 jaar dirigent bij Nieuw Leven. Het jubileumconcert werd gegeven in de concertzaal van de Willibrordus Stichting in Heiloo. Hier treft u de kaft van het programmaboekje aan.

Bij zijn jubileum “40 jaar toonkunstenaar” in 1968, verscheen een artikel-met-foto in de krant waarin hij heel goed is geschetst.

In 1971 legde hij zijn functie bij Nieuw Leven neer. Hij is dus 26 jaar aan ons koor verbonden geweest.

 

Het repertoire, wat werd er nu eigenlijk gezongen in die jaren, en waar?

Het is bijzonder dat in een van de plakboeken in het archief een recensie bewaard is van een concert dat Nieuw leven gaf op 27 april 1947 in het Bruno-gebouw. Zo leest men dat daar toen muziek werd uitgevoerd van Casali, Davide, Perez, Mozart en Diepenbrock.

Hieronder staat het programma van het jubileumconcert van, voor en door dirigent Piet Groot in 1954. Het geeft een aardige indruk van wat er in die tijd door de koren gezongen werd. Al ‘zijn’ koren zongen enkele delen tijdens dit concert. Na de pauze zongen de koren gezamenlijk.

Het repertoire was dus een grote verscheidenheid aan liederen, koren uit missen en opera’s; liederen uit de Renaissance en van de grote klassieke componisten tot aan een meer eigentijds repertoire. De programma’s van de Concoursen hadden eveneens een dergelijke opbouw. De tijd van de Oratoria en de grote Missen en Requiems moest, althans voor Nieuw Leven, nog komen.

Eén uitzondering kwam ik tegen in 1947, toen het Kerstoratorium van Jos Vranken werd uitgevoerd in de Willibrorduskerk. Zoals u in de knipsels kunt lezen, was de toestemming van de bisschop nodig om het kerkgebouw voor dit doel te mogen gebruiken. Op zanggebied een groot evenement voor Heiloo, ondersteund door een Zaans orkest en solisten. “Burgemeester en Wethouders met hun dames deden van hun belangstelling blijken”.

Omdat ‘Nieuw Leven’ oorspronkelijk een R.K. koor was, zong het koor bij bijzondere feesten (bijv. tijdens de Nachtmis met Kerstmis) ook wel een speciaal ingestudeerde Mis in de Willibrorduskerk.

Waar?
De koorrepetities werden gehouden in het Bruno-gebouw (sinds 1968 jongerencentrum Buk-Buk), dat hoorde bij de Willibrordus parochie.

Voor het eerste echte concert koos het bestuur de Rustende Jager , zodat het voor een breed publiek in Heiloo aantrekkelijk zou zijn om de uitvoering te bezoeken.

De Rustende Jager lag aan de Kennemerstraatweg en bestaat niet meer; het bevond zich waar nu het politiebureau staat, schuin tegenover de huidige Herberg Jan.
Ik lees in de notulen dat bestuurs- en Jaarvergaderingen ook in het Bruno gebouw gehouden werden. In de Jaarvergadering leidde dat tot gemor, want, zegt iemand bij de Rondvraag: “hier is niets te krijgen, kunnen we niet beter in een café vergaderen?”

De grote zaal in de Willibrordus stichting werd ook meerdere malen als concertzaal gebruikt, zowel voor het grote koor als voor de uitvoeringen / operettes van de kinderkoren.

 

Hoe zat het met de kinderkoren in de eerste jaren van Nieuw Leven?

In het Jaarverslag van 1947-’48 heb ik voor het eerst het Jeugdkoor vermeld gevonden.

Citaat: “Den 1e Zondag 1 Febr, werd ’s avonds half 8 een zangavond gegeven door ons Jeugdkoor. Den Bruno-zaal was tot den uitersten hoeken gevuld, ook was aanwezig den Zeer eerw. Heer Pastoor, en ons oud kapelaan Lagerberg. De voorzitter opent deze avond. Hij vraagt eenige clementie voor de jonge zangers en zangeresjes daar we het niet moeten beschouwen als een concert, of kunstzinnige avond, maar dat het meer de bedoeling is om eens te laten horen wat den directeur in betrekkelijk korten tijd met ons Jeugdkoor heeft weten te bereiken. Het was werkelijk een aardige avond, om die kleine peuters te horen zingen.”

En in een ander verslag uit 1948: “Verder een woord van hartelijken dank aan Mevr. Arendsen, Mevr. Kroone, Zuster Rozing en Jo van Tongeren voor al datgene wat ook zij voor de Jeugdkoren hebben gedaan.”

Ieder volgend jaar traden de jeugdkoren met veel succes op. Zij waren in leeftijdsgroepen verdeeld: de kleinsten waren de Kanariepietjes, dan kwamen de Leeuweriken, daarna de Nagtegalen. En de oudsten heetten: “Jong Nieuw Leven”, dat was in feite een meisjeskoor. In 1950 bestond een deel van het programma uit een zangspel: “Als de kinderen slapen gaan”. In 1951 ging men nog een stap verder, en werd met de kinderen een operette ingestudeerd. De keus viel op “Zigeunerleven” en het werd een groot succes. In latere jaren zouden de kinder-operettes zich steeds verder ontwikkelen tot mooi gecostumeerde uitvoeringen met ballet en in fraaie decors: aan de hele aankleding werd veel zorg besteed. Er was voor de balletten een goede samenwerking met dans- en muziekschool in Heiloo.

Op 15 februari 1953, het jaar van de Watersnoodramp, werden de baten van het Jeugdkoor-optreden bestemd voor het Nationaal Rampenfonds.

Interview met Gerda Mulder Gerda Mulder, al jarenlang een trouw lid van ons koor en een steun en toeverlaat als het om oude foto’s gaat die met het koor te maken hebben, was in 1955 lid van de Leeuweriken. In een interview vertelt zij over haar herinneringen.             Wanneer ben je bij het kinderkoor gekomen? Dat moet in 1955 geweest zijn. Ik zat niet bij de hele kleintjes, toen, maar bij de Leeuweriken.             Hoe kwam je daar zo bij, werd het door de school gestimuleerd om mee te doen? Nee hoor, dat ging beslist niet van school uit. Het kwam bij ons uit ons gezin. Ik was de vierde in ons rijtje broertjes en zusjes. Mijn oudere broer Theo deed al mee in het kinderkoor, en ook mijn zusje Gré. Mijn moeder zong in Nieuw Leven, dus in ons gezin leefde dit gewoon.             Wie hadden de leiding op de repetities, en wie zorgden voor de costuums en de regie? De repetitie was op een middag meteen na schooltijd. Piet Groot repeteerde dan met de Leeuweriken apart. Maar als de uitvoering naderde, kwamen alle koren bij elkaar om gezamenlijk te oefenen. Annie van de Velden (de latere Ans Driessen-v.d.Velden) zat bij de repetitie opzij aan een tafeltje en dan moesten we daar één voor één onze contributie betalen. Mevrouw Kroone zorgde voor het maken van de costuums en die waren ook bij haar opgeslagen. Toen ik meedeed waren de uitvoeringen altijd in de Concertzaal van de Stichting. Meerdere dames uit Nieuw Leven hielpen dan om de grote stapels toneelkleding naar de Stichting te brengen, en zij hielpen de kinderen met aankleden en met schminken. De zaal zat altijd stampvol, het was zo’n feest om aan zo’n uitvoering mee te doen! Het was altijd heel leuk. Een mijnheer van buiten het koor deed de regie, dat was mijnheer Lammers.             Heb je nog een leuke herinnering uit het kinderkoor die je hier kunt vertellen? Ja, dat zijn meer korte flitsen. Ik herinner me dat ik een sneeuwvlokje moest spelen, en dat ik toen vooraf samen met mijn moeder een hele avond bezig ben geweest om plukjes watten op een zwarte jas te naaien. Die jas zou ik op het toneel dragen en dan was ik sneeuwvlokje. In een andere operette was ik koksmaatje met een heel pak aan en een schort voor en een hoge koksmuts op. Ik ben ook kabouter geweest en daar heb ik een foto van. Ik zit helemaal links op de derde rij, naast mijn zus die ook kabouter was.             Aan welke Kinderoperettes heb je meegedaan? O, dat is moeilijk! Misschien dat mijn vriendin van vroeger de namen nog weet…..?

-> Lees verder 1955 – 1965