Als jonge vrouw zong ik enige jaren mee in het Bachkoor Naarden o.l.v. Charles de Wolff.

Bij de tekst ‘Lass ihn kreuzigen’, dacht ik, ach dat is zo lang geleden, dat is dan toch een beetje een ver van je bed show. Tot de opkomst van lieden die een fanatieke vorm van de Islam gingen aanhangen en Christenen en gematigde moslims gingen vervolgen. Wij allen hebben van de vele aanslagen en gruweldaden vernomen en het eind is nog niet in zicht.

Koraal nr. 72. Wenn ich einmal soll scheiden.
Iran/Teheran. Twee jonge jongens staan huilend bij de galg. Wat hebben zij misdaan?
Ze houden van elkaar en dat mag niet. Geen IS of Boko Haram. Het gewone regime in Iran doodt homojongens. Telkens bij het zingen van dit koraal denk ik aan de angsten en het verdriet van deze jonge mannen.

Koraal nr. 23. Ich will hier bei dir stehen.
Dan zie ik me bij het sterfbed staan van mijn moeder, mijn vader, mijn zwager Ruud en mijn man Simon. 

Koraal nr.35.O Mensch bewein dein Sünde gross
De tekst: Den Toten er dass leben gab. Und legt dabei all Krankheit ab.
Dat je dierbaren op een mooiere en betere plek zijn aangekomen en niet meer hoeven te lijden, daar hoop je op.

Koraal nr.53. Befiel du deine Wege und was dein Herze kränkt.
Ik heb mijn geliefde man verloren. Maar ik zal de kracht vinden en krijgen om door te gaan, “der wird auch Wege finden, da dein Fuss gehen kan”. 

Wat een verschil door de jaren heen is mijn beleving van de Matthäus geworden. Van oppervlakkig naar steeds dieper en schrijnender en actueler dan ooit met alles wat er zich afspeelt in onze wereld. Ik ben niet praktiserend gelovig maar ik kan mij geen Pasen meer voorstellen zonder de Matthäus.
Dat komt voor mij omdat ik hierin niet het lijden zie van Jezus alleen maar door zijn lijden het lijden van de gehele mensheid.